Aquí estamos xa de volta e preparados para a seguinte, buenos algúns máis preparados ca outros porque Vicky di que ten que descansar.
A viaxe foi fantástica, podemos facer unha lista:
- Durmir no tren fatal, sobretodo eu que durmín con tres descoñecidas, unha delas chinesa quedurmiu coas gafas(dedía de ter medo que llas roubaran).
- Nada máis chegar tivemos que berrar co camareiro dunha cafetería, pparece que servir 17 almorzos pon nervoso ó personal e se son rapaces máis.
- No albergue non nos deixaban poñer as cousas nos cuartos tan cedo ( eso que me dixeron que si 3 veces por teléfono), así que tivemos que gardalas nos lockers.
- Aprendemos a viaxar en metro e a colarnos no metro, sen querer.
- Keep right, please!
- Chegamos á Warner:
- Rosa montou na peor montaña rusa nada máis chegar.
- Os bocadillos malísimos.
- A molladura na ponte, o mellor.
- Tiven moito medo na cascada e non abrín os ollos ata que chegamos abaixo.
- O peor as colas, a próxima vez temos que coller o pase correcaminos.
- Tivemos que correr para coller o tren das sete e collemolo no último segundo.( Quedábanos hora e media de metro e tren ata o albergue)
- O chegar ducha e secador para os tenis que estaban empapados.
- O albergue coma todos, tirando cara abaixo e o almorzo básico de todo ( leite, pan, madalenas,... non había zumo).
- Jose e Xoel decidiron seguir a moda xaponesa das chanclas con calcetíns.
- Fomos ver o templo de Debod e a sentarnos nos bancos do parque.
- Algúns fomos ver o Santiago Bernabeu e a comprar que non se pode volver cos cartos para a casa.
- Viaxamos en tren durante maís de oito horas que nos deron para acabar con todo o repertorio de chistes e que non foron suficientes para descubrir nada sobre Mariña (ten a todos amenazados)
En resumen unha viaxe que nos deu para rir moitísimo; o de Espe, un puntazo ( madeiras e puntas incluídas); choramos un pouco e esta vez non foi ningunha nena, a adrenalina da Warner fai estragos; Eloi coma sempre de quiquirico e Javi, seguindo fiel ós seus principios, perdeu a carteira pero atopámola;... non sei se me queda algo pero como podedes ver foi xenial con ganas da seguinte, bicos a todos.
Onte foi o primeiro día desta iniciativa que na que todos deixamos algo de nós: tempo de traballo, fotos, vestimenta tradicional, instrumentos... e como podedes ver o resultado é bonito. A exposición Dez anos de Seixebra estará na Casa de Cultura ADR Castelao de Moraña ata o sábado 3 de xaneiro, día no que a agrupación celebra un festival para conmemorar esa década de existencia.
